Heb je op 4 maart ons raadplaatje op Instagram en Facebook gezien? Veel van jullie dachten in de goede richting! Hier het verhaal (met toestemming)…

Annelies en Rosanne hadden beiden dienst en lagen beiden lekker te slapen. Tot Rosannes telefoon ging, een aanstaande vader aan de telefoon. Zijn vrouw ging bevallen van hun tweede kind en had weeën. Ze stond onder de douche, dus Rosanne vroeg haar niet aan de lijn. De weeën waren pas 3 kwartier geleden begonnen, maar leken al wel pittig. Het was de bedoeling dat we voor de bevalling naar het ziekenhuis zouden gaan omdat ze bij de vorige bevalling veel te veel bloedverlies had gehad. En wij zouden de bevalling daar dan begeleiden, met de nodige voorzorgsmaatregelen.

Rosanne beloofde er met 20 minuten te zijn en vertelde de vader om vast oppas voor zijn andere kind te regelen zodat we straks snel weg konden… Terwijl Rosanne de straat inreed en parkeerde ging haar telefoon weer: dezelfde vader! Toen hij zag (vanuit de voordeur) dat Rosanne net parkeerde, hing hij op en riep over straat: de baby is er al, volgens mij!

Oeps…, dat ging wel heel snel! En dan geen tijd meer voor de voorzorgsmaatregelen om het bloedverlies te beperken… Rosanne pakte snel haar tassen, rende naar binnen, riep iets geruststellends naar boven en belde ondertussen Annelies. Met als doel: extra handjes organiseren die er snel zouden zijn! Boven gekomen stond moeder met baby in haar armen, in de badkamer… Geen bloedverlies te zien…

Snel mama en baby naar de slaapkamer geholpen, op bed op matjes en warm toegedekt. Tassen open getrokken en handschoenen aan; Annelies liep ondertussen binnen (9 minuten na Rosanne haar telefoontje). Een poging om de placenta geboren te laten worden werkte, ongeveer 13 minuten na de geboorte van deze baby was de placenta er ook. En het bloedverlies? Heel weinig…

De schade? Even dweilen op de gang en in de badkamer; en een wolk van een baby weer op temperatuur zien te krijgen… En niet te vergeten een papa en mama die nog wel even nodig hebben om bij te komen, wat hebben ze hard gewerkt!

En Annelies en Rosanne? Die zeiden tegen elkaar: wow, dit was wel het andere uiterste van wat we hadden gepland! Maar hoe mooi is dat: plannen maken voor de veiligheid, overrompeld worden door wat er gebeurt en toch samen het zo veilig mogelijk maken, ook thuis! Collega’s met extra handjes? Goud waard!