Direct aanmelden!

Na maanden tobben met mijn menstruele cyclus blijkt dat ik cystes heb in mijn baarmoeder. De kans om zwanger te kunnen worden daalt naar 10%. Dit slaat in als een bom, maar een maand nadat mijn man en ik besloten hebben om het los te laten, blijk ik spontaan zwanger!
De eerste maanden stilhouden blijkt toch lastig. Niet alleen omdat ik zo enthousiast ben, maar ook omdat ik meer tijd op het toilet doorbreng, dan dat ik bezig ben met gewone dagelijkse dingen. Uiteindelijk ben ik bijna 13 kilo afgevallen.

Toen deze fase eindelijk voorbij was, kreeg ik de volgende klachten: bekkeninstabiliteit en galsteen aanvallen. Nee, een makkelijke zwangerschap heb ik niet gehad…

Ik bereik de uitgerekende datum 17 november. 17 november verstrijkt en er is nog steeds geen teken dat de bevalling begint. Op maandag 20 november word ik gestript, maar helaas, onze baby laat nog op zich wachten.

Op 22 november wordt ik wakker van gerommel in mijn buik, ik stap uit bed en dan breken mijn vliezen. Het is 05.00 in de morgen. Omdat de weeen nog niet zo erg zijn, wil ik mijn man nog naar zijn werk sturen, maar net voordat hij gaat, zetten de weeën door en mag hij niet meer gaan. Na een poosje bellen we de verloskundige en Rosanne komt langs. Ik blijk 2 centimeter ontsluiting te hebben. Dit wordt nog een lange dag dacht ik nog… Rosanne zegt dat ze over 1,5 uur weer terugkomt, maar als ik het niet meer aan kan, moeten we bellen.

Na een uur bellen we Rosanne toch weer op en dan besluiten we toch naar het ziekenhuis te gaan vanwege kramp in mijn benen. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis duurt het even voordat ze een ruggenprik kunnen gaan zetten, eenmaal gezet werkt hij 5 minuten. Daarna neemt de werking af, de artsen denken dat ze verkeerd geprikt hebben. Op het moment dat ze besluiten opnieuw te prikken heb ik persdrang. Hup, afkoppelen al die toeters en bellen en terug naar de verloskamer. Na een uurtje persen wordt onze dochter geboren, precies om 14.30.

Omdat Rosanne mij overgedragen heeft aan de artsen in het ziekenhuis komt zij later nog even langs, echt super fijn! Omdat alles goed was mochten we dezelfde dag nog naar huis.

Mijn team dacht altijd met mij mee en een extra controle was zeker niet te veel gevraagd! Ondanks dat Rosanne de bevalling niet zelf kon doen, heb ik veel steun gehad aan haar begeleiding. De zorg van Creation heb ik ervaren als thuiskomen. Dat gun ik jou ook!