Toen bleek dat ik in verwachting was van ons tweede kindje, was de keuze al snel gemaakt; we meldden ons weer aan bij Creation! Onze dochter (inmiddels bijna 3 jaar) was een hele kleine baby en daardoor werd bij de intake al besproken dat we extra groeiecho’s zouden krijgen. Super fijn dat we zo goed in de gaten gehouden werden, want ondanks de groeiecho’s tijdens mijn eerste zwangerschap, bleek onze dochter toch wel erg klein bij de geboorte. In de loop van mijn zwangerschap kwam daar corona… Er was nog heel weinig bekend over het virus en er werden strenge maatregelen genomen. Gelukkig was mijn man bij de eerste echo geweest, maar de volgende echo’s (zelfs die ontzettend spannende 20-weken echo) moest ik alleen doen. Gelukkig was alles goed en groeide deze baby heel ‘gemiddeld’. Geen gekke dingen en ondanks corona verliep alles voorspoedig. Tijdens de controles werd alles goed overgedragen en ingelezen. Iedereen die ik heb gezien was op de hoogte van alles wat er speelde en in mijn vorige zwangerschap gespeeld had. Heel erg fijn!!

Gelukkig werden de maatregelen in de zomer iets soepeler en kon mijn man toch nog één keer mee met een groeiecho (een groot bijkomend voordeel dat we deze extra echo’s hadden) zodat hij toch nog een keer een echo kon meemaken en de baby kon zien. Zo’n zwangerschap is voor een man immers toch heel anders!

En toen kwam daar de uitgerekende datum. Op de controle zei Lianne met 40+1: ‘nou, dan zie ik je met 41 weken’. Dat viel wel even tegen. Bij mijn eerste bevalling ben ik gestript met 40+4 en kwam onze dochter de volgende dag. Misschien zou dat dit keer weer lukken? Gelukkig wilde Lianne dit wel proberen en kwam ze bij 40+4 bij ons thuis om mij te strippen. Helaas lukte dit niet. Ik had al één centimeter ontsluiting, maar er was niet genoeg ruimte om goed bij mijn baarmoedermond te komen. Vooruit, we kijken het nog even aan. Helaas gebeurde er helemaal niets. Mijn eerste bevalling verliep spoedig thuis en dat wilde ik zó graag nog een keer. De beelden over inleiden en vliezen breken in het ziekenhuis (dit omdat de baby nog niet ingedaald was) kwamen steeds meer in mijn hoofd. Ik wist wel dat er nog wat mogelijkheden vooraf waren, maar toch komt het dan ineens wel heel dichtbij. Met 41 weken kwam Janneke bij ons thuis om nog een keer te strippen en toen kon ze er gelukkig goed bij. Dezelfde dag begon het aardig te rommelen, maar kwamen er geen echte weeën. Ik ben nog flink aan de poets gegaan en heb nog wat boodschapjes gedaan. Na het avondeten hebben we toch onze dochter weggebracht, zodat ALS er wat zou gebeuren dat niet midden in de nacht hoefde. Uiteindelijk op tijd in bed na een lekkere warme douche. Het rommelde wel, maar iedereen zei; zodra je een echte wee hebt, herken je hem wel weer. Nou, niet dus. Het zal wel niet meer gebeuren vandaag.

Maar toen om 00.00 dacht ik; ja, dit zijn toch wel flinke weeën, om 01.00 toch maar gebeld naar Creation, om 01.20 was Lianne er en om 02.04 is onze prachtige dochter Nine THUIS geboren. En te klein? Nee hoor. Gemiddeld? Niet echt. Ze woog maar liefst 4230 gram, ze is prachtig en helemaal gezond!

Na de bevalling nam Lianne uitgebreid de tijd om alles te laten zien, de placenta, hoe Nine in mijn buik zat, etc. Dat vond ik echt super fijn, juist omdat de bevalling zo ontzettend snel gegaan was. Ook in de kraamweek hebben we erg genoten van de gezellige bezoekjes. Gelukkig ging alles heel erg goed en konden we ook echt genieten. Er werd uitgebreid de tijd genomen om de bevalling nog goed door te spreken en er werd ook tijd genomen om verbeterpunten door te spreken. Die hadden we niet, we waren en zijn nog steeds super tevreden over hoe alles verlopen is. Als ‘bedankje’ (want tja, hoe bedank je iemand die je heeft geholpen bij het mooiste, spannendste, meest intense en ook echt pijnlijkste 😉 moment van je leven) gaven wij Lianne een slinger met ‘je bent een topper’ en dit menen wij, over alle meiden van Creation, uit de grond van ons hart; JULLIE ZIJN TOPPERS! We zullen jullie nog gaan missen!

Eric en Jenneke