Als je verloskundigenpraktijken volgt op social media zie je het vaak langskomen: berichtjes van ooievaars, roze of blauwe muisjes, gereedstaande spulletjes voor een bevalling. En ook op onze Insta en facebookpagina is dat zo…
Vorige week was een rustige week op onze socials. En dan lijkt het ook rustig in de praktijk, maar het tegendeel was echter waar. Er zijn namelijk 11 baby’s geboren tussen maandag en vrijdagavond. We aten deze week dus beschuit met muisjes, of cake. Soms slaan we het ook vriendelijk af trouwens, omdat teveel zoetigheid ook niet goed is. Maar het was niet in alle opzichten een vrolijke week.
Zo gebeurde het dat we met de echo helaas moesten vaststellen dat er vroeg in de zwangerschap geen kloppend hartje zichtbaar was. En er moest een baby heel kort na de geboorte al naar het ziekenhuis vanwege de ontdekking van een aangeboren afwijking. Deze afwijking was niet op de 20-wekenecho gezien en kwam dus als een nare verrassing. Dan is het niet klaar na de bevalling, maar begint er een intensieve periode, nogal anders dan de roze wolk waar je spreekwoordelijk naar uit kan zien.
Een andere kleine baby is inmiddels al begraven, omdat dit kindje niet levend geboren werd. Het is eigenlijk niet op papier te krijgen, wat dit met een mens doet. En met ons doet. Als teammaatjes zeggen we dan tegen elkaar; we plannen een moment om er nog over door te praten, want de hele week staat in het teken van deze gebeurtenis. Op de werkvloer, maar ook thuis blijven onze gedachtes en gevoelens doordraaien. De zorgen, verdriet, tranen en pijn, die voelen wij ook. En juist in zo’n geval willen we er 200% zijn voor de mensen, maar dus ook voor elkaar. We hebben ook elkaar nodig om dit te verwerken en om weer met geduld en vriendelijkheid de zwangeren te woord te staan die last van maagzuur hebben, of vergeten om bloed te laten prikken.
Dit alles maakte, naast de vrolijke gebeurtenissen, deze week verre van rustig. Het was intens en intensief. En dat is ons werk altijd eigenlijk. In vreugde én in verdriet komen we letterlijk en figuurlijk heel dichtbij. En dat doen we graag met onze volle inzet, juist als het verdrietig is. In onze dagelijkse belevenissen zijn meer verdrietige dingen; een relatie die verbroken wordt, een aanstaande oma die overlijd, een depressie of andere ernstige ziekte.
Misschien heb je dat in je eigen verdriet ook weleens afgevraagd: of dat nu moest, al dat vrolijke nieuws… Vol overtuiging zeggen we: ja, dat mag, dat vrolijke nieuws. Want nieuw leven is het waard om gevierd te worden. En stilstaan bij verdrietige gebeurtenissen, daar jullie aandacht éventjes voor vragen, hoort wat ons betreft ook! Heb je onze aanwezigheid gemist in je eigen verdriet? Laat het ons weten, we zijn er graag alsnog.
Op onze website is meer informatie te vinden over het meemaken van een miskraam en het verliezen van een kindje. Je vindt er bijvoorbeeld boekentips en verwijzingen naar onder andere de stichting ‘in de knop gebroken’.