Onze ervaring met de verloskundigenpraktijk Creation gaat een jaar terug. Ondanks dat het een jaar geleden is, zit het nog vers in mijn hoofd. Onze zoon is geboren in het ziekenhuis in Ede via een geplande keizersnee, na een spannende en goede zwangerschap. Die spanning rondom deze zwangerschap had alles te maken met de gezinssituatie.

Wij mogen ook nog ouders zijn van een dochter van 7 en een zoon van 5. Onze dochter is een gezonde meid en toen onze zoon geboren was, leek hij in eerste instantie ook een gezond kind. Al snel was daar het moedergevoel dat er iets aan de hand was. Hij was een huilbaby en bleef achter in zijn ontwikkeling. Tot zijn 3e jaar hebben we bij verschillende doctoren gelopen om te ontdekken of hier iets aan ten grondslag lag. Sinds 2 jaar hebben we nu de diagnose voor onze zoon. Hij heeft een niet erfelijke, zeldzame genafwijking, waarvan er wereldwijd nu ongeveer 35 kinderen zijn met dezelfde diagnose. Hij is zowel lichamelijk als verstandelijk gehandicapt. Met deze gezinssituatie mocht ik opnieuw zwanger zijn. Mijn gevoelens en gedachten gingen van dankbaarheid en trots tot angst en onzekerheid. Wat was dit kleine hummetje welkom binnen ons gezin.

Na 3 dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen mochten we samen naar huis. Wat was het fijn om thuis te zijn en daardoor weer compleet te zijn. Dat gevoel was sterker dan ooit, samen een gezin te mogen zijn. De nacontroles zijn echt super geweest. Rosanne kwam. Wat een rust, helderheid en kennis. Oprechte belangstelling en met enthousiasme voor moeder en kind. De 4e dag werd onze baby verkouden en dat maakte mij onzeker. Onzekerheid over de gezondheid van onze baby was altijd op de achtergrond aanwezig en met de verkoudheid kwam de onzekerheid ineens zo heftig op de voorgrond. Die onzekerheid uitte zich door angst, angst voor de toekomst, de gezondheid van hem en deed mij stilstaan bij de kwetsbaarheid van het leven. De fijne kraamverzorgster die we hadden merkte dit op en had Creation gebeld met de vraag of ze even langs wilde komen. Rosanne kwam opnieuw en controleerde hem. Het was een ‘gewone’ verkoudheid. Ik begon te huilen bij de woorden een ‘gewone’ verkoudheid. Alles kwam bij elkaar, geluk, onzekerheid, dankbaarheid, verdriet. Rosanne luisterde en nodigde mij uit om mijn gevoelens met haar te delen zonder daar een oordeel over te hebben.

Iedere zwangere ouder hoopt een gezond kind te krijgen. Ieder kind is een wonder en uniek en dat maakt je als ouders kwetsbaar. In deze kwetsbare tijd is het zo speciaal om de betrokkenheid te ervaren van verloskundigen die dit werk met volle overgave doen. En vast en zeker ook met een lach en een traan…