“Mam, gaat u vandaag naar Creation?”

Ons jongste meisje kijkt me vragend aan vanuit de bakfiets.

“Nee,” zegt haar zus, “mama gaat niet, ze is er af.”

“Echt mam? Dus u zit niet meer op Creation?”

“Nee” zeg ik.

En dat is waar. Al doet de manier van omschrijven voorkomen alsof ik van pianoles afga. Of van een fiets. En dat doet niet helemaal recht aan de werkelijkheid. Want kan je ergens ‘af’ als het een stukje van je leven is geworden? Als collega’s wel heel aardige collega’s zijn en als er drie zwangerschappen in de praktijk begeleid zijn?
Nee dus. Dat draag ik nog een poosje mee. Maar inderdaad, het werken op maandag, de gesprekjes in de wachtkamer en de lange rijen laboratoriumuitslagen, die zijn verleden tijd.
Ik keek mee aan de zijlijn en was vaak verwonderd over de ontzettend goede zorg die in Nederland en bij Creation gegeven mag worden.

De goede herinneringen gaan mee. Er wachten weer mooie nieuwe uitdagingen. Ik wens iedereen die op enige manier met Creation verbonden is alle Goeds toe voor nu en straks!

Hartelijke groet,

Rieneke Vlastuin