Direct aanmelden!

Op deze avond, 1 november 2016, denk ik terug. 10 jaar geleden, een zaal in Veenendaal. Een officiële start van onze verloskundigenpraktijk: Creation. Lieneke (toen nog van Hengel) en ik (toen nog Jansen) begonnen samen én aangemoedigd door onze families, vrienden en onze toekomstige echtgenoten met het waarmaken van een droom…

Al voor 1 november hadden we onze eerste aanmelding – de site was al online en zo kwam het dat we (was het 25 oktober? Herinner ik me dat goed?) de eerste zwangere zich voor begeleiding door ons meldde. Waarna er velen zouden volgen…

Het is onmogelijk om volledig te zijn, maar bij het terugdenken denk ik aan:

  • De werkelijk honderden emotionele momenten: een kind is geboren!
  • De slingers, ooievaars, geboorteborden, feestelijke traktaties… de vrolijkheid
  • De broertjes en zusjes met hun pràchtige en pure opmerkingen…
  • De baby’s die ons verrasten door de snelheid waarmee ze geboren werden, die we aantroffen in de gang, op het toilet, in de badkamer… op de bank…
  • De vele voordeuren, de bel en soms (oeps!) de verkeerde deur – de bejaarde buurman in de nacht…
  • De baby’s waar het tijdens de bevalling nét goed ging – met mama, of met henzelf
  • De kindjes die gestorven zijn… soms al heel vroeg in hun mama’s buik, soms tijdens of net na de geboorte – de tranen van hun papa’s en mama’s…
  • De kindjes die bleven leven, maar van hun ouders extra zorg vragen…
  • De voorbereidende gesprekken op het spreekuur… hoe zal het gaan? Waar heb je vertrouwen in, waar ben je bang voor?
  • De originele namen (en geboortekaartjes)
  • De tranen, van geluk, van verdriet, van spanning en van hormonen…
  • De cursusavonden waar we zoveel meer deelden dan alleen theorie
  • De nieuwe collega’s die erbij kwamen en waarmee we een team werden: wat ben ik gelukkig met ze! Dank voor jullie enorme inzet!
  • Onze mannen die ons door dik en dun steunen, werkelijk: kunnen we een boek over schrijven!
  • De ontzettend dappere mama’s die zo vaak hard moeten werken om hun kind te baren (hoezo, zwakke geslacht…?) én de dappere papa’s (die echt niet flauwvallen, maar zo onmisbaar zijn!)
  • ……

 

Vandaag vroeg er nog iemand (in de Action): ken je nu werkelijk iedereen nog? Tja, daar durf ik niet 100% ja op te zeggen, maar zeker… de meesten van jullie ken ik nog. De verhalen, de emoties, de gedeelde vreugde en soms je prachtige vaas in je vensterbank: ik herinner me vast niet alles, maar zeker veel en mooie details!

Nieuw leven, een wonder. Zo begonnen we 10 jaar geleden. Ik zou het zo nog weer willen omschrijven. Wat een voorrecht om er bij te zijn. Om soms verschil te kunnen maken, om je te steunen en er te zijn. Al die blijde en mooie momenten; en ook de moeilijke, ingewikkelde en verdrietige momenten: we dragen ze met ons mee. We zijn dankbaar voor de kracht die we kregen en hopen ons nog lang in te kunnen zetten voor ons prachtige beroep!

RosanneMede namens de collega’s(!), dank jullie wel! Rosanne