Door Jo-An
Zo, m’n stage zit er alweer bijna op. De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen. Eigenlijk is 5 weken stagelopen een veel te korte periode. De 1e stageweek kijk je een beetje de kat uit de boom en maak je kennis met de werkwijze van de praktijk. In welk studiejaar je ook zit, je moet de praktijk gewoon even leren kennen. Vervolgens ga je in de 2e stageweek zelf de draad oppakken. En dan komt de 3e stageweek; je beseft op donderdag dat je alweer over de helft bent. En nu is mijn laatste stageweek alweer aangebroken… Ik heb het ontzettend naar m’n zin gehad. Ik ben weer een aantal ervaringen rijker. Een paar voorbeelden die je alleen als (verloskunde) student kunt meemaken. Zo zei ik net, dat ik in mijn 2e stageweek zelf de draad ging oppakken. Op maandagmiddag had ik even kort telefonisch contact met een cliënte. Nadat ik m’n vragen gesteld had en het gesprek was afgerond, legde ik de hoorn, van het vaste praktijktoestel, erop. Ik liep naar beneden om vervolgens de voorlichtingsavond bij te wonen. In de avond is het gezondheidscentrum gesloten en kunnen cliënten naar binnen, door ons via de intercom te bellen. Nu liep dit, op deze zonnige maandagavond, iets minder soepel dan gedacht. Wat was het geval? De cliënten die ons via de intercom belden om de deur open te doen, werden direct door verbonden naar de cliënte waar ik ’s middags telefonisch contact mee had gehad. Zij vroegen of ze de deur zou willen opendoen. Waarop de cliënte die avond een aantal keer de voordeur opendeed, terwijl de stoep hartstikke leeg was. Ja…daar ben je dus student voorJ
Een andere herinnering is dat de verloskundige op een middag werd gebeld door een cliënte, die opeens wel erg heftige weeën had. Waarop wij in de auto zijn gesprongen richting de cliënte. Als we bij haar thuis zijn, blijkt dat ze inderdaad binnen een aantal minuten gaat bevallen. Haar 2-jarige zoon, die zich van niets bewust is, kruipt rustig over het bed. Ja… oppas gaat ‘m niet meer worden. Een halve minuut later ren ik over straat met een 2-jarig jongetje, die me de vogels in de lucht aanwijst en een vliegtuig nadoet. Gelukkig is daar een behulpzame overbuurvrouw, die door heeft dat er aan de overkant iets gaande is. Ze vraagt me of ze me kan helpen, ik geef haar het 2-jarige jongetje en ren terug om daar net op tijd te zijn voor de geboorte van een lief meisje.
Zwangeren, barende vrouwen en kraamvrouwen, dank voor de mooie momenten die ik met jullie mocht meemaken! Ik heb met heel veel plezier in Veenendaal stagegelopen.
Groetjes, Jo-An
Ps. Eind november kom ik nog 2 weekjes terug! Tot ziens!
