Een zwangerschap doet veel met je. Vooral ook emotioneel. Het is toewerken naar het begroeten van een letterlijk deel van jezelf in een ander mens. Het is ook toewerken naar een afscheid van het leven zonder dit ‘verlengstuk’. Dat brengt verschillende emoties en gedachten en vragen met zich mee:

—

Kan ik goed genoeg zijn als moeder? Wat kan ik mijn kind bieden? Welke normen en waarden wil ik mijn kind meegeven? Hoe geef ik liefde en bescherming aan een baby waar ik me nu nog niets bij kan voorstellen? Het brengt onzekerheid, verwondering, angst, depressie, verheuging, blijdschap, opgewondenheid, nieuwsgierigheid en nog veel meer.

–

Het is het land van het onbekende waar je naartoe wandelt. En laten we eerlijk zijn, het is vaak geen wandelen, maar struikelend, soms huppelend, soms rennend, soms slenterend, soms genietend, soms in een donderbui en soms met verdriet, beperkingen of een zekere mate van afwezigheid. Iedere zwangere legt zo haar eigen pad af richting het moederschap.

–

Ik merk dat zwangeren soms denken dat het moederschap begint op het moment van de geboorte van de baby. Dat er dan een enorme golf van moederliefde over je heen komt en dat je direct een soort van ‘moeder maria blik’ op je gezicht getoverd krijgt, die er je moederlijke leven niet meer van af gaat. Een vanzelfsprekende dosis warmte en liefdegevoelens, die tegelijk met je baby uit je lichaam komt stromen. Als een vruchtvloedgolf. Heb je er beeld bij?

–

Dit is niet het geval. Moeder zijn is geen constante, het is een variabele en neemt tijd in beslag. Het is geen knopje wat omgaat, het is een proces. En het begint al heel veel eerder.

–

Moederschap begon al, toen jij maakte dat iemand jouw moeder werd. Want hoe jouw moeder ‘gemoederd’ heeft, heeft jouw beeld voor het grootste deel ingekleurd. Het zelf krijgen van een baby betekent dus dat je als vanzelf een flashback krijgt van je eigen opgroeien en opvoeding. Daarbij ga je bewust en onbewust bedenken hoe jij zelf moeder wilt worden.

–

Je beeld van moederschap krijgt ook meer vorm als je een vriendin of zus hebt die al moeder is. In je kring van naasten krijg je mee hoe iemand haar moederrol vervult en dat kan je zeker helpen om zelf zicht te krijgen op hoe jij dingen wilt gaan aanpakken. Ooit sprak ik een hele jonge moeder, die om ‘te oefenen’ een paar dagen bij een familielid kwam meehelpen met de verzorging van de baby. Dit maakte haar plaatje van het moederschap meer ingekleurd, dan het lezen van een boek of een gesprek met haar eigen moeder. En dan zijn er nog meer moeders die een rol spelen in je beeld over moederschap. Te denken valt aan je schoonmoeder, je buurvrouw, een BN-er, tantes, moeders van vriendinnen en ga zo maar door.

–

Er bestaan heel veel moeders en je komt ze in alle soorten en maten tegen. Er is haast geen groep meer divers, dan moeders. En daarom is ‘moederschap’ haast niet te definiëren. Wat in ieder geval iedere moeder gemeen heeft is;

–

Je krijgt verantwoordelijkheid om een mens te verzorgen (op alle vlakken, lichamelijk, geestelijk, praktisch) die afhankelijk is van jouw initiatieven.

–

Dat is bijzonder! Als je dit leest, zie je direct dat je zwangerschap op zich al een fantastisch voorbeeld is van het moederschap! Tijdens een zwangerschap is het uiteraard heel belangrijk dat je goed voor je baby zorgt. Dat doe je automatisch, als je goed voor jezelf zorgt. Ik geloof dat hierin een sleutel ligt voor verantwoord ouderschap. Het principe; zelf goed in je vel, betekent; je kind goed in zijn/haar vel. Zelf gezond, je kind gezond, zelf gewenst, je kind gewenst, zelf vriendelijk, je kind vriendelijk en zo verder… (NB Natuurlijk zie ik dat er soms een medisch probleem ontstaat in de zwangerschap, waar je zelf geen invloed op hebt.) Je kunt dus aan de hand van deze definitie absoluut ook moeder zijn van een niet-biologisch kind. Het kan zelfs zo zijn in een ongezonde situatie, dat de rollen omgekeerd zijn en helaas leven we in een wereld waarin dat te veel voorkomt.

–

Waar ik mee wil besluiten is dit: Geen 2 moeders zijn hetzelfde en daarom mag je alle tijd, ruimte en energie gebruiken om met jouw identiteit en op jouw manier te komen in het moederschap wat bij jou past. Ik geloof zolang je de verantwoordelijkheid op je neemt om je kind groot te brengen, veel geoorloofd is.

–

Ik wens je een mooie ‘moederschaps-wandeling’!