Ja, vóór eerstelijns zorg; Omdat zwangeren, en hun gezinnen, erbij gebaat zijn: zorg dichtbij huis, door een vertrouwd persoon.

Onze verlostas staat vandaag niet op de stoep bij het ministerie, maar doet wat ie elke dag doet: mee op pad voor elk voorkomend werk in de dienst. Visites bij kraamvrouwen, langs bij een zwangere die denkt dat de bevalling begonnen is, iemand met buikpijn beoordelen. Een huisbezoek in een lastige sociale situatie; een overleg. Mee naar de praktijk wanneer we wat administratie doen, of een extra echo tussendoor…

Veel verloskundigen fietsen vandaag door den Haag, verkleed naar de serie Call the Midwife. Om te protesteren tegen de voorgenomen plannen van minister Ernst Kuipers om (ook) integrale bekostiging mogelijk te maken voor de geboortezorg. Wat een experiment was, wordt nu een gangbare optie. Dit moeilijke woord zegt eigenlijk: 1 zak geld voor alle disciplines in de geboortezorg in een bepaalde regio; en bedenk zelf maar hoe je het verdeelt.

Dat maakt verloskundigen bang: bang, dat ze het onderspit delven. Dat (machtige) ziekenhuizen de baas worden, dat verloskundigen niet meer kunnen doen waar ze goed in zijn. Dat de thuisbevalling verdwijnt. Dat keuzes maken niet meer mogelijk is voor zwangeren.

Wij zijn overtuigd van onze expertise. En dat die er toe doet. En vanuit die positie zullen we, in onze eigen regio, ons werk blijven doen.

Wij zijn niet bang om ons vak te verliezen. Zijn we dan naïef? Nee. Gaan we tekenen bij het kruisje? Nee, ook dat niet. Wij zijn overtuigd van onze expertise. En dat die er toe doet. En vanuit die positie zullen we, in onze eigen regio, ons werk blijven doen. Omdat zwangeren, en hun gezinnen, erbij gebaat zijn: zorg dichtbij huis, door een vertrouwd persoon.

Nee schreeuwen is niet onze stijl. Driftige peuters bereiken daarmee doorgaans niet wat ze willen. De tegenstelling tussen wij en zij wordt alleen maar groter. En daarmee wordt benadrukt dat de minister gelijk heeft: er zijn schotten in de zorg en er is (vaak) geen optimale samenwerking. En dat is nu precies waar de minister mogelijkheden voor wil maken: samenwerking faciliteren.

Onze verlostas gaat dus vandaag gewoon op pad; en de minister mag best een keer mee. Om te zien hoe wij samenwerken met onze ogen en oren (de kraamverzorgenden), expertise van anderen gebruiken (lactatiekundigen), overleggen met onze collega’s gynaecologen – verpleegkundigen op de verloskamers, onze assistente; de huisartsen, de ketenpartners.

Wij weten wat we kunnen; en we weten ook waar onze grenzen liggen. Daarom zijn we blij met een ieders eigen expertise. Zo vullen we elkaar aan. Zorgen wij voor zorg dichtbij en mogen collega’s dat vanuit hun eigen expertise, op hun eigen (ziekenhuis) locatie doen. Om zo zorg te dragen voor optimale zorg voor zwangeren; vaders, moeders en baby’s die een gezonde start verdienen. Daar past geen angst bij.

Wij weten wat we kunnen; en we weten ook waar onze grenzen liggen. Daarom zijn we blij met een ieders eigen expertise. (…) daar past geen angst bij.

Want, nieuw leven is een wonder!