Maandag | Dé uitrekende datum
Ergens hoop ik dat het vandaag dan eindelijk begint. De vorige keer liep ik 12 dagen overtijd, dat zal toch niet weer gebeuren?
Om 09:15u zit ik bij Lianne voor controle. Gelukkig ziet alles er nog goed uit. Stiekem had ik gehoopt dat er tekenen zouden zijn dat mijn bevalling aanstaande was maar helaas. Lianne vraagt of ze volgende week maandag langs zal komen om te strippen, dan ben ik precies 41 weken. ‘Kan het niet deze week al? Ik ben het zo zat’. We spreken vrijdag af.
Verder rommel ik deze dag wat aan. Mijn dochter zit maandag altijd de hele dag op de opvang dus ik hoef even nergens rekening mee te houden.
Huis opruimen? Komt morgen wel weer. Eten koken? Vandaag even geen zin, ik haal wel chinees.
Als onze dochter om 19:00u in bed ligt spring ik onder de douche en daarna ga ik lekker op de bank liggen onder een kleedje. Ja hoor, daar zijn ze weer… de harde buiken. Deze keer zijn ze wat pijnlijker dan normaal. Zou het dan eindelijk? Ik zeg nog tegen mijn man ‘als dit doorzet zou het weleens kunnen beginnen vannacht’.
Om 22:30u lig ik in bed en val eigenlijk direct in slaap.
Dinsdag | 1 dag overtijd
02:30u. Ik word wakker voor mijn nachtelijke sprintje naar het toilet. Hmm… die buikpijn is er nog steeds. Eerst maar even naar het toilet. Terug in bed kan ik niet meer slapen van de buikpijn. Ik zal voor de gein eens kijken of er regelmaat in zit. En jawel, een half uur lang om de 5 minuten een ‘wee’ van 1 minuut. Ik maak mijn man wakker en zeg dat ik om de 5 minuten een harde buik/wee heb van 1 minuut. ‘Moet ik nu dan al bellen?’. ‘Ja doe maar, ze zeiden dat je op tijd moet bellen!’
03:45u. ‘Met Tineke van de Heuvel, verloskundige’. Ik verontschuldig me nog voor het wakker bellen middenin de nacht, maar ja ze hadden nou eenmaal gezegd dat ik moest bellen als er een half uur regelmaat inzat. Met dat ik bel worden de weeën minder. We spreken af dat ik even ga douchen en dat Tineke er rond 04:30/04:45u is.
Onder de douche komen de weeën om de 2/2,5 minuut maar ze duren nu nog maar 40 seconden. Ik denk nog, het zal wel vals alarm zijn.
04:30u. Tineke arriveert. Ik kom onder de douche vandaan en we gaan naar boven om te kijken of ik al ontsluiting heb. En jawel, 4 centimeter. Wat een cadeau! Tineke geeft aan dat het hoogstwaarschijnlijk eind van de morgen, begin van de middag wel geboren is en dat ze dus bij ons blijft. Blijven? Maar het kan nog uren duren! Al vind ik het wel een fijn idee dat ze blijft.
Ik probeer nog wat te eten maar dit komt er gelijk weer uit… De weeën zijn goed te doen, er zitten gelukkig pauzes van 3-5 minuten tussen. In die pauzes klets ik wat met mijn moeder en Tineke. Mijn man slaapt nog wat voor de houtkachel.
06:30u. Onze dochter wordt wakker. Die zit een beetje raar te kijken als ze beneden komt. De verloskundige die aan tafel zit, haar oma die op de bank zit, de kachel die al brandt… We leggen haar uit dat de baby snel geboren zal worden en dat oma haar op komt halen. Ze laat alles over zich heen komen en gaat om 07:15u mee met mijn schoonmoeder.
07:30u. 6 cm ontsluiting, dat gaat de goede kant op. Ik vind het nog prima te doen, wat een verschil met mijn vorige bevalling! Wel besluit ik om boven te blijven. Ik zet een rustig muziekje aan en vang de weeën op.
09:15. De weeën worden steeds pijnlijker. 7-8 cm ontsluiting. Tineke besluit mijn vliezen te breken. Ik voel lichte paniek… als ik maar geen weeën storm krijg… (dit was wel zo bij mijn vorige bevalling). Nu is er echt geen weg meer terug! Gelukkig zijn mijn man en moeder er om me bij te staan. Met Tineke spreek ik af dat zij in principe niet meer gaat kijken of ik volledige ontsluiting heb, ze zegt alleen: ‘doe maar wat je lichaam zegt wat je moet doen’. Wat fijn! Ik keer een beetje in mezelf en probeer de weeën zo goed mogelijk op te vangen. Pfff… Ik was even vergeten dat het laatste stukje écht niet leuk is. Maar… gelukkig geen weeën storm!
10:03u. Ik kan niet meer goed op mijn rug liggen. Tineke zegt dat het misschien prettig is om even een andere houding aan te nemen. Als ik op mijn zij ligt krijg ik bijna gelijk persdrang.
10:10u. Ik kan niet anders dan mee persen met de wee. Tineke vraagt of ik weer terug op mijn rug wil maar geen haar op mijn hoofd die dat nu nog wil. Ik lig prima zo! Tijdens de eerste echte perswee zegt Tineke: ‘Ik zie de haartjes al!’… Ja, dat dacht ik al te voelen! Bij de 2e perswee is het hoofdje al zichtbaar. Dit gaat snel, te snel. Ik was er niet op berekend dat het zo snel zou gaan. Ik stop met persen en wacht op een volgende wee. De 3e wee, het hoofdje staat, oh ja, zo voelde dat… dit is echt niet leuk. Tineke zegt dat ik nu even moet stoppen met persen en moet puffen. ‘Stoppen? Dat gaat toch niet?’. Toch probeer ik het.
Gelukkig komt heel snel de volgende wee.
10:19u. Onze mooie dochter wordt geboren! Mijn man pakt haar aan en legt haar bovenop mij, het is me weer gelukt! Natuurlijk met hulp van mijn man, moeder, Tineke en de kraamverzorgster!