Plotseling kijkt hij (4 jaar) een beetje sip en houdt op met spelen. Zijn mama ziet het gelukkig. Wat is er? vraagt ze. ‘Ik vind het een beetje spannend…’

Ze zijn samen op controle, mama is 30 weken zwanger van kleine broer of zus. Hij is al vaker meegeweest en speelt lekker. En komt natuurlijk even op ‘het knopje’ drukken, om het hartje te luisteren. Maar nu is hij dus plots een beetje sip…

Wat is er dan spannend, vent? Nou, zegt hij aarzelend, als de babydokter de baby er zo uitpakt, zou dat dan wel goed gaan…?

Ah… Jij denkt dat de baby er nu uitkomt? Nee hoor! Die blijft nog fijn even bij mama zitten om te groeien! En als de baby er uit wil komen zorgt mama gewoon dat ze thuis is, want daar staat het wiegje!

Diepe zucht…

Even later twee kibbelende meisjes: ik wil een zusje! Nee, ik een broertje. Want dat is eerlijk, anders zijn we met meer meisjes!

En jij, vraag ik aan het broertje van 3,5; wat wil jij graag? Heel serieus kijkt hij me aan: ik wil graag een broertje, als het maar een meisje is…:-) Dikke glimlach!

Of die keer dat ik een kraamvisite deed op dag 5 in het kraambed. De deur werd opengedaan door de kraamverzorgster en grote broer (5 jaar) stormde ook naar de voordeur. Toen hij mij zag staan riep hij het uit: WANNEER neem je die baby weer mee?! Het was duidelijk… Hij was wel even klaar met de baby en alle aandacht ervoor… En ik was er tenslotte bij toen de baby kwam, dat hadden papa en mama zelf gezegd!

Het blijkt maar, grote broer of grote zus worden is een hele belevenis! De voorbeelden zouden moeiteloos aan te vullen zijn… Hoe leuk is dat!